Pierwsza pisemna wzmianka o Tanvaldzie, będącym osadą drwali usytuowaną na lewym brzegu rzeki Kamenice, pochodzi z 2. połowy XVI wieku. Należał wówczas prawdopodobnie do gminy Smržovka. Jako samodzielna miejscowość Tanvald istnieje prawdopodobnie już od XVII wieku. Mieszkańcy żyli tu bardzo ubogo, miejscowa ziemia zapewniała bardzo skromne utrzymanie a poddani musieli pracować na rzecz zwierzchnictwa w lasach i w rolnictwie. Na początku XVIII wieku miejscowa ludność zaczęła uprawiać len i produkować lnianą przędzę, którą sprzedawano do miejsc z rozwiniętym ręcznym tkactwem. W połowie XVIII wieku rolnicy i chałupnicy sami zaczęli dorabiać ręcznym tkaniem płótna. Wszystkie domy stały wówczas na terenie Górnego [Horní] Tanvaldu, dolina Kamenicy była cała porośnięta lasami, tylko gdzieniegdzie stały małe wodne młyny. Na początku XIX wieku mieszkańcy trudnili się przede wszystkim rolnictwem, stały tu dwa młyny i dwie szlifiernie szkła. Ręcznie przędzono len i tkano lniane płótna a w pobliżu zbiegu Kamenicy i Desnej znajdowały się dwie bielarnie płótna. Nieco później w Tanvaldzie rozpoczęto przetwarzać także inny surowiec tekstylny, bawełnę. W latach 1827-1828 zbudowano pierwszą mechaniczną przędzalnię bawełny, która była napędzana kołem wodnym. Rozwój przemysłu bawełniarskiego przyspieszył zasiedlanie ziemi tanvaldzkiej. Przy nowej przędzalni jej właściciele zbudowali warsztat naprawczy, który zapoczątkował produkcję maszyn dla całej okolicy. Przędzę tkano chałupniczo ręcznie a w 1845 roku zbudowano tu pierwszą mechaniczną tkalnię. Dalszy rozwój umożliwiła droga zbudowana w latach 1847-1850 pomiędzy Libercem a Trutnovem.

Duże zmiany dla Tanvaldu oznaczał także rewolucyjny rok 1848, w którym na mocy dekretu cesarskiego ogłoszono monarchię konstytucyjną. Tanvald stał się powiatem samorządowym i sądowym, podlegającym pod starostwo powiatowe w Libercu a od 1868 roku pod nowo powstałe starostwo powiatowe w Jabloncu.

Po wojnie prusko-austriackiej w 1866 roku nadeszła koniunktura gospodarcza, która oznaczała dla ziemi tanvaldzkiej dalszy rozwój przemysłu tekstylnego, szklarskiego i budowy maszyn. Ponadto skrócono czas pracy, z 16 do 12-13 godzin, zmniejszyła się także liczba dzieci zatrudnianych w fabrykach. W 1869 roku Tanvald wraz z osadą Žďár liczył około 2400 mieszkańców. Późniejszy kryzys gospodarczy spowodował duże bezrobocie i strajki robotników, spośród których najbardziej znany miał miejsce w 1870 roku w fabryce Liebiga w Svárovie.

Więcej: https://www.tanvald.cz/omeste/historiemesta/